Shkaqet kryesore të kapsllëkut janë:

• Konsumi i lëngjeve në sasi të pamjaftueshme
• Mungesa e aktivitetit fizik 
• Mënyrë e keqe e ushqyerjes: konsum i ushqimeve të varfra në fibra
• Përdorimi i medikamenteve të ndryshme, si: antidepresantët (kundër depresionit), neuroleptikët (që përdoren në sëmundjet psikiatrike), diuretikët (shkarkuesit-që nxisin urinimin), drogat e ndryshme, preparatet e hekurit (që përdoren në rastet me anemi nga mungesa e hekurit)
• Hipotireoza (ulja e funksionit të gjendrës tiroide)
• Çrregullimet e nivelit të elektroliteve (mangësia në kalium)
• Shtatzania
• Sindromi i zorrës së irrituar (ku periudha të gjata kapsllëku kombinohen me periudha me diarre)
• Sëmundjet inflamatore të zorrës, si  p.sh,  Sëmundja Kron, që shpesh shoqërohet me diarre
• Çrregullimet psiqike
• Stresi
• Kanceri i zorrës
• Kanceri i stomakut
• Polipoza e zorrës (prania e tumorit beninj të zorrës)
  

Personat me konstipacion shfaqin këto simptoma:

• Materialet e jashtëqitura (feçe) të forta
• Jashtëqitje tepër të rrallë, të paktën tre herë në javë.
• Ndjesia e zbrazjes pas realizimit të jashtëqitjes
• Fryrje e barkut

Diagnoza e konstipacionit vendoset duke u bazuar tek:

• Njohja e mjekut me simptomat e pacientit në momentin e konsultimit me të 
• Egzaminimi i pjesës fundore të zorrës së trashë nëpërmjet rrugës anale (tushe rektale)
• Analizat e gjakut
• Kolonoskopia (egzaminimi  i të gjithë zorrës së trashë, nëpërmjet një sonde që mundëson edhe marrjen e materalit për biopsi)
• Ekografia e zorrës
• Radiografi e barkut dhe e rektumit (pjesës fundore të zorrës së trashë)

• Përgjithësisht, konsumi i sasive të mëdha të lëngjeve dhe aktiviteti fizik i rregullt nuk mjaftojnë për trajtimin e kapsllëkut kronik, me përjashtim të rasteve të dehidratuara (rastet  me humbje të mëdha të lëngjeve nga organizmi).
• Konsumi i përditshëm i 20-25 g fibra, nëpërmjet ndryshimeve cilësore dhe sasiore në mënyrën e ushqyerjes
• Nëse edhe konsumi i fibrave nuk është i efektshëm,  mund të përdoret një medikament laksativ osmotik (që nxit lehtësisht jashtëqitjen)
• Medikamentet laksative stimuluese (me efekt më të fuqishëm nxitës mbi jashtëqitjen) duhet të rezervohen vetëm për rastet me kapsllëk mjaft problematik, që nuk përgjigjen ndaj laksativëve osmotikë.
• Në rastet me çrregullime të  proçesit të jashtëqitjes (defekimit), për shkak të mosfunksionimit të muskujve të bazës së legenit ose të anusit (vrimës së jashtëqitjes), mund të jetë i nevojshëm rehabilitimi lidhur me këtë proçes, nëpërmjet teknikave të reagimit të shëndetshëm (biofeedback).

Konstipacioni kronik mund të shkaktojë këto ndërlikime:

• Hemorroidet
• Varësia  kundrejt preparateve laksative (që nxisin jashtëqitjen)
• Hernia inguinale ose hernia inguino-scrotale pas shtytjeve të sforcuara (shfaqja e një mase në rrëzën e kofshës)
• Zbritja e mitrës dhe e zorrës
• Prolapsi i rektumit (dalja jashtë e pjesës fundore të zorrës së trashë)
• Kanceri i zorrës në rastet me kapsllëk kronik të zgjatur