Ethja nuk është një sëmundje, por një simptomë që tregon që organizmi është duke luftuar  kundër një sëmundjeje. Ajo përfaqëson një mekanizëm mbrojtës të organizmit, që stimulon reaksionet e mbrojtjes.
Flitet për ethe kur temperatura trupore i kalon 38°C.Temperatura mund të matet në rektum (në pjesën fundore të zorrës së trashë, nëpërmjet vrimës së jashtëqitjes), nën gjuhë ose nën sqetulla. Temperatura rektale është rreth 0,4° C më e lartë se ajo e matur në zonat e tjera të përmendura më sipër. Temperatura mbi 41° C është e rrezikshme për jetën.

Ethja është më shpesh pasojë e një infeksioni viral ose infeksioni bakterial të organizmit.

Për rritjen e temperaturës trupore mund të jenë përgjegjëse disa gjendje ose sëmundje. Ndër to mund të përmendim:  

• Infeksionet e veshkës ose të fshikëzës urinare
• Infeksioniet e aparatit tretës
• Kalimi i baktereve në qarkullimin e gjakut (gjendja e septicemisë)
• Infektimi i plagëve pas lëndimit të tyre
• Infektimi i plagëve pas operacionit
• Sëmundjet reumatizmale  
• Malaria
• Tumoret malinje
• Hipertireoza (funksioni i shtuar i gjendrës tiroide)
• Sëmundjet autoimune
• Ethja me origjinë të papërcaktuar, pa infeksion
• Djegia nga dielli  
• Dehidratimi   i madh (humbja e lëngjeve në sasi  të mëdha)  
• Medikamentet
• Stresi psikologjik i vazhdueshëm  
• Pas fazës ovulatore, që i korrespondon mesit të ciklit menstrual (dita e 14-të), temperatura  trupore e gruas rritet me rreth 0,5° C.

Klasifikimi i temperaturës

• Subfebrile:   vlera e temperaturës rezulton nën 38° C
• Mesatare:   vlera e temperaturës 38 - 39° C
• E lartë:   vlera e temperaturës e kalon 39° C

Temperatura është shpesh më e lartë në fund të pasdites. Fëmijët kanë tendencë më të madhe për të bërë temperaturë. Rritja e temperaturës zakonisht shoqërohet me të dridhura, ndërkohë që ulja e temperaturës shoqërohet shpesh me djersitje. Gjithashtu, temperatura shoqërohet shpesh me dhimbje koke dhe dhimbje muskulare në gjymtyrë. Në këtë situate, për pacientin “gjithçka dhemb”.

Shenjat shoqëruese në rastin e temperaturës:

• Lodhje, dobësi e përgjithshme, gjendje jo e mirë shpirtërore 
• Ndjesia e të ftohtit, që mund të arrijë deri në shfaqjen e të dridhurave  në fazën e rritjes së temperaturës.
• Dhimbje koke
• Dhimbje muskulare  
• Dhimbje të kockave
• Mungesë e oreksit  
• Tharje e buzëve dhe e lëkurës 
• Puls i shpejtë 
• Frymëmarrje e shpejtë dhe sipërfaqsore  
• Djersitje e shprehur në fazën e zbritjes së temperaturës, që është përgjegjëse për humbjet e lëngjeve nga trupi (gjendja e dehidratimit).

 

Per diagnozen e ethes jane te nevojshme:

• Njohja e mjekut me historinë e sëmundjes, duke u përqëndruar tek simptomat e pacientit
• Matja e temperaturës: në sqetulla dhe në rektum  
• Egzaminimi fizik  
• Analizat e gjakut, për të përcaktuar origjinën e temperaturës  
• Marrja e kampioneve të urinës, të feçeve (jashtëqitjeve) dhe të mukusit (për praninë e mykut)
• Në varësi të simptomave, mund të jetë e nevojshme radiografia e mushkërive ose e sinuseve, ekografia, egzaminimi gjinekologjik, egzaminimi i aparatit të tretjes, me egzaminimet endoskopike përkatëse, etj.

Në rastin e temperaturës së zgjatur (mbi 4 ditë), në vlera shumë të larta, të shoqëruara me çrregullim të gjendjes së përgjithshme, rekomandohet konsultimi i menjëhershëm me mjekun.

Jo gjithmonë është e nevojshme ulja e temperaturës, ose marrja e medikamenteve që e ulin atë, sepse temperatura mobilizon mekanizmat mbrojtës të vetë organizmit. Në pjesën më të madhe të rasteve është e rëndësishme që të kryhet konsulta me mjekun, dhe ai të përcaktojë shkakun e temperaturës.

• Çdo pacient që ka temperaturë dhe nuk mund të pijë lëngje, duhet të shtrohet në spital në mënyrë urgjente. Çdo temperaturë e lartë, e zgjatur dhe me origjinë të papërcaktuar, ka nevojë për konsultim nga mjeku për të kërkuar origjinën e saj.
• Infeksionet e patrajtuara mund të ndërlikohen me gjendjen e septicemisë.
• Fëmijët nën 5 vjeç kanë tendencë të bëjnë konvulsione në rastin e temperaturës së lartë.