Virusi i rubeolës (rubivirusi) transmetohet nëpërmjet spërklave të pështymës ose nga kontakti i drejtpërdrejtë me personin e infektuar (kur ai kollitet, teshtin, flet) ose me urinën dhe jashtëqitjet e tij. Personat që e kalojnë rubeolën, fitojnë mbrojtje të përhershme ndaj saj.

Periudha e inkubacionit (nga momenti i infektimit deri në momentin e shfaqjes së simptomave të para të sëmundjes) për virusin e rubeolës zgjat rreth 2-3 javë.

Shpesh rubeola është asimptomatike, pra nuk shkakton shqetësime. Shenja më karakteristike e infeksionit është prania e elementeve në lëkurë, në formën e pikave të vogla të kuqe, që shfaqen fillimisht në fytyrë dhe më pas përhapen në të gjithë trupin. Ato zhduken pas disa ditësh.

Simptoma të tjera:

• Zmadhim i nyjeve limfatike, që janë të dhimbshme, veçanërisht në nivelin e qafës dhe prapa veshëve
• Zmadhimi i shpretkës
• Dhimbje në kokë 
• Dhimbje në gjymtyrë
• Temperaturë e lartë, përgjithësisht nën 39° C
• Rinit (rrufë)
• Konjuktivit
• Dhimbje kyçesh, për shkak të inflamacionit të tyre (artrit), kryesisht në nivelin e gishtave.
  

Diagnoza e rubeolës përcaktohet duke u bazuar në:

• Simptomat që paraqet pacienti
• Historinë e detajuar të sëmundjes, veçanërisht informimin e mjekut lidhur me kontakte të mundshme me fëmijë të prekur nga rubeola.
• Evidentimi i antitrupave specifike kundër rubeolës; vetëm elementet e shfaqura në lëkurë nuk janë përcaktuese, sepse ato janë të pranishme edhe në sëmundje të tjera virale, si fruthi, skarlatina ose eritema infeksioze.
• Identifikimi i virusit
• Në rast se dyshohet për rubeolë tek një grua shtatzanë, virusi mund të evidentohet në lëngun amniotik. Antitrupat specifikë kundër rubeolës mund të evidentohen në gjakun e fetusit duke nisur nga java e 22-të e shtatzanisë.
  

Nuk egziston asnjë medikament kundër virusit të rubeolës. Për këtë arsye, trajtohen vetëm simptomat e saj.

Në çdo rast të diagnostikuar me rubeolë, duhet patur parasysh:

• Mbajtja e fëmijëve të infektuar prej rubeolës sa më larg grave shtatzana
• Respektimi i regjimit të shtratit
• Vendosja e kompresave të lagura për uljen e temperaturës
• Vendosja e kompresave të ftohta për inflamacionin e kyçeve
• Konsumi i sasve të mëdha të lëngjeve
  

Medikamentet e rekomanduara në rastin e rubeolës janë:

• Antipiretikët (që ulin temperaturën), nëse është e nevojshme
• Antiinflamatorët, në rastet me inflamacione të kyçeve
• Antihistaminikët (antialergjikët), kundër të kruajturave 

Rubeola mund të shkaktojë këto ndërlikime:

• Keqformime të lindura tek fëmija, të lidhura me zemrën, trurin, sytë dhe veshët
• Encefaliti (inflamacion i trurit)

• Mënyra më e mirë e mbrojtjes kundër rubeolës është vaksinimi. Bëhet fjalë për një vaksinë të kombinuar kundër rubeolës, fruthit, skarlatinës dhe parotitit (shytave), që kryhet përgjithësisht pas muajit të pestë të jetës.
• Femrat shtatzana që nuk janë prekur kurrë nga rubeola dhe që nuk janë vaksinuar kundër saj, duhet të evitojnë absolutisht çdo lloj kontakti me fëmijët e infektuar prej saj.
• Vajzat e reja që kanë hyrë në periudhën e pubertetit (në moshë riprodhuese) dhe nuk e kanë kaluar rubeolën, duhet të vaksinohen patjetër kundër saj.
• Në ditët e sotme, është e mundur të evidentohen, nëpërmjet testeve specifike, antitrupat specifike kundër rubeolës tek gratë shtatzana.
• Studimet e fundit kanë treguar se vaksinimi kundër rubeolës mund të kryhet gjatë shtatzanisë, pa rrezikuar për të provokuar një abort ose për të rrezikuar shëndetin e fëmijës.