logo
Përgatitur dhe përshtatur nga sprechzimmer.ch.
Kontribuesit (Dr. med. Fritz GrossenbacherDoris ZumbühlDr. Yllka Themeli)
Djegiet: skuqje, dhimbje, nxehtësi deri në formimin e flluskave.
Djegiet: skuqje, dhimbje, nxehtësi deri në formimin e flluskave.

Nxehtësia e madhe mund ta djegë lëkurën. Nëse një temperaturë e lartë vepron për një kohë të gjatë mbi një sipërfaqe të lëkurës, nxehtësia nuk mund të shpërndahet shpejt dhe në mënyrë të mjaftueshme në sipërfaqen e trupit që mbetet. Kjo çon në shkatërrimin e indit të ekspozuar ndaj nxehtësisë. 

Shkalla e djegies varet nga kohëzgjatja, intensiteti dhe madhësia e saj. Djegiet e vogla, të shkallës së parë, rigjenerohen në përgjithësi vetë, pa lënë shenja (cikatrice).
 
Djegiet në sipërfaqe të mëdha mund të lënë shenja që shëmtojnë dhe gjymtojnë pacientin. Në rastin e djegieve tepër të rënda, mund të rrezikohet edhe jeta e tij, si rezultat i gjendjes së shokut nga nxehtësia.

Pjesa më e madhe e djegieve mund të ndodhin në duar, ose në organe më pak të rëndësishme, por që u shkatërrohen nervat përgjithmonë, në mënyrë të parikthyeshme.

Djegiet mund të ndodhin nga shkaqe të ndryshme, si:

  • Nxehtësia e fortë, zjarri.
  • Fërkimet e vogla, si psh. nga këpuca, që shkakton shfaqjen e flluckave në këmbë, që përfaqësojnë djegie të vogla.
  • Rryma elektrike, rrufeja
  • Objekte të nxehta, të lëngëta ose të ngurta
  • Avulli i nxehtë
  • Rrezet ultravjollcë, nga ekspozimi në diell ose solari.
  • Rrezatimi radioaktiv.

Djegiet klasifikohen sipas shkallës së rëndesës, e cila përcaktohet në varësi të shkatërrimit të indeve trupore.   
Një tjetër faktor që ndikon në ecurinë e pacientit është shtrirja (përhapja) e djegies. Si tregues, pëllëmba e dorës është e barabartë me 1% të lëkurës së sipërfaqes trupore.

Djegia e shkallës së parë

Bëhet fjalë për formën më të lehtë, ku djegia prek vetëm  epidermën  dhe qelizat e lëkurës nuk janë shkatërruar.

Simptomat
  • Dhimbje, enjtje dhe skuqje të lëkurës, si dhe ndjenja e tensionit në zonën e prekur.
  • Lëkura është e butë dhe lehtësisht e enjtur.
  • Lëkura riparohet brenda disa ditëve, pa lënë shenja.

Djegia e shkallës së dytë

Djegia prek epidermën dhe pjesën sipërfaqësore të dermës.

Simptomat
  • Skuqja e lëkurës
  • Formimi i flluskave që janë të mbushura me likid, dhe nëse ato plasin, duket shtresa e dermës, me ngjyrë të kuqe të qartë.
  • Rrënjët e qimeve/flokëve, gjendrat dhe nervat janë të paprekura, duke çuar në dhimbje të forta.

Djegia e shkallës së tretë

Në këtë shkallë të djegies janë dëmtuar epiderma, derma dhe hipoderma. Janë shkatërruar plotësisht qimet/flokët, gjendrat dhe enët e gjakut. 

Simptomat
  • Djegiet janë të padhimbshme, të shoqëruara nga dëmtime të thella të lëkurës dhe copëtim (grisje) i epidermës.
  • Plaga e djegies është shpesh me ngjyrë të bardhë.
  • Dhimbje të forta rreth zonës së djegur.
  • Rrezik i lartë për infeksione.

Djegia e shkallës së katërt

Indet janë karbonizuar, me shkatërrim të muskujve, tendineve, madje edhe të kockave. 

Urgjenca

Djegiet e shkallës së tretë dhe të katërt paraqesin rrezik për gjendjen e shokut nga temperatura e larte, si pasojë e humbjeve të rëndësishme të lëngjeve dhe proteinave.
Treguesit e kësaj gjendjeje vdekjeprurëse janë:

Mjeku përcakton shkallën e djegies dhe vlerëson përhapjen e saj në përqindje të lëkurës së sipërfaqes trupore. Duke u bazuar në këto dy tregues, ai mund të parashikojë shërimin e plagëve. Për këtë qëllim, çdo zone të trupit i korrespondon një përqindje e caktuar. Kështu psh.:
  • 1% për pëllëmbën e dorës
  • 9% për një krah, ose për  një kofshë, ose për një pulpë + kokën.
  • 18% për pjesën e përparme të trungut
  • 18% për pjesën e pasme të trungut
  • 1% për zonat gjenitale

Nëse është djegur mbi 80% e sipërfaqes së lëkurës trupore, pacienti ka shumë pak mundësi të mbijetojë.

Trajtimi i plagëve të mëdha
  • Në spital, personeli mjekësor kontrollon që në fillim shenjat jetësore të pacientit, ekuilibron humbjet e lëngjeve, stabilizon pacientin dhe e mjekon atë.
  • Mjeku mund të shpojë flluskat dhe më pas t’i mbulojë ato me fasha sterile.
  • Djegiet e hapura duhet të trajtohen me rrugë kirurgjikale. Nëse sipërfaqja e dëmtuar është e rëndësishme, mund të jenë të nevojshme disa operacione.
  • Në të njëjtën kohë, duhet të trajtohen infeksionet shoqëruese.
  • Duhet të lehtësohen dhimbjet
  • Mund të jetë i nevojshëm transplantimi (zëvendësimi) i lëkurës.
  • Kryhet fashimi i shtrënguar (kompresiv) për të evituar shenjat (cikatricet).
  • Kryerja e operacionit riparues (estetik).
  • Kryerja e seancave të fizioterapisë dhe ergoterapisë
  • Në rastet e nevojshme, mbështetje psikologjike e specializuar e pacientit.
  • Vaksinimi kundër infeksioneve.   

Kur duhet të dërgohet personi i djegur tek mjeku?

Per te rriturit, kur djegia është e shkallës së dytë ose kur është dëmtuar mbi 10% e sipërfaqes trupore

  • Per fëmijet, mbi 5% e siperfaqes trupore
  • Foshnjat duhen konsultuar menjëherë nga mjeku, pavarësisht nga përqindja e djegies.
  • Në rastet e djegieve të duarve, këmbëve, fytyrës ose zonave gjenitale.
  • Në rastin e aksidenteve në punë.
  • Në rastin e djegieve të përhapura, duhet njoftuar menjëherë shërbimi i urgjencës mjekësore, për të transportuar të djegurin në kushte optimale mjekësore deri në spitalin e djegieve.

Procedurat emergjente (ndihma e parë)

Rregulli numër 1 në raste djegiesh është: personi që jep ndihmën e parë nuk duhet të rrezikojë jetën e tij. Në rast zjarri duhet të njoftohen menjëherë zjarrfikësat dhe urgjenca mjekësore. Deri në mbërritjen e tyre:

  • Shuani zjarrin në rrobat, me ndihmën e batanijeve ose peshqirëve, që duhet të jenë mundësisht  të lagura.
  • I djeguri duhet të rrokulliset dhe të spërkatet me ujë.
  • Përdorni fikëset e zjarrit kundër çdo objekti që digjet, sepse janë pajisjet e vetme të përshtatshme në të tilla situata. Kujdes: këto pajisje nuk duhet të përdoren mbi fytyrën e një personi.
  • Mos i hiqni indet e djegura, por ende të fiksuara në lëkurë, pasi mund të përkeqësoni dëmtimin gjatë përpjekjes për t’i hequr ato.
  • Mbulojeni të djegurin, që mos të ketë ftohtë.
  • Personi i djegur mund të ketë haluçinacione (vegime) për shkak të gazrave helmuese që ka thithur. Për këtë arsye, mos e lini vetëm për asnjë çast dhe qëndroni pranë tij.
  • Mos i jepni të pijë lëngje.
  • Kontrolloni frymëmarrjen, pulsin dhe gjendjen e vetëdijes. Rregulli është: nëse personi i djegur ka probleme me frymëmarrjen, duhet të fillohet menjëherë frymëmarrja gojë më gojë; nëse ka ndaluar zemra, duhet të kryhet masazhimi i saj dhe goditja elektrike (me  defibrilator).
  • Nëse personi ka humbur vetëdijen, por merr frymë:  duhet të vendoset në pozicionin anësor të sigurisë, me këmbët e ngritura. Nëse personi ka humbur vetëdijen dhe nuk merr frymë: duhet ta vendosni shtrirë mbi shpinë dhe filloni frymëmarrjen gojë më gojë.
  • Nëse i djeguri mund të durojë, hiqjani ngadalë dhe me kujdes veshjet nga trupi.
  • Freskoni plagët me ujë dhe mbulojini ato me fasho sterile (mos e ngjitni fashon) ose një copë të pastër. Mos vendosni mbi plagë xhel, krem, vaj ose pudër.

Trajtimi i djegieve të lehta (të shkallës së parë), sipërfaqja e të cilave është nën 10% të sipërfaqes së lëkurës së trupit:

  • Të vendoset zona e djegur në ujë të rrjedhshëm (jo të ngrirë) për të paktën 15 minuta.
  • Vendosni mbi zonën e djegur akull të futur brenda një cope. 
  • Aplikoni një xhel ose sprai kundër djegies, vetëm nëse plaga nuk është e hapur.
  • Në rastin e djegies nga dielli, mund të aplikohet e bardha e vezës mbi lëkurën e djegur.


  • Ndërlikimet e menjëhershme pas djegieve të mëdha janë infeksionet, ulja e temperaturës trupore   dhe humbja e madhe e lëngjeve, të gjitha potencialisht fatale për jetën.
  • Tek të gjithë të djegurit egziston mundësia e problemeve të frymëshkëmbimit, të tilla si kolla, vështirësia në frymëmarrje apo mungesa e oksigjenit, të shkaktuara nga thithja e tymit. Këta pacientë duhet të marrin oksigjen, madje të vendosen në frymëmarrje artificiale.
  • Shkalla e mbijetesës së personit të djegur dhe ecuria e tij përcaktohen jo vetëm nga shkalla dhe përhapja e djegieve, por edhe nga sëmundje të tjera të pranishme, si diabeti i sheqerit, duhanpirja, konsumi i alkoolit, problemet e rënda metabolike, etj. Në rastet me djegie të rënda, veçanërisht tek personat e moshuar, këto sëmundje ndikojnë negativisht në proçesin e shërimit.   
  • Shkalla dhe përhapja e dëmtimeve janë përgjegjëse për vuajtjet e pacientit. Edhe një djegie e shkallës së dytë që nuk prek më shumë se 5% të fytyrës, e dëmton në mënyrë dramatike cilësinë e jetës së pacientit.
  • Shtrirja e cikatrices (shenjës së djegies) nuk është e parashikueshme. Nëse djegiet prekin edhe kyçet, mund të shfaqen probleme me lëvizjet. Mungesa e ndjeshmërisë në prekje mund të mbetet për gjithë jetën.   
  • Domosdoshmëria e trajtimeve afatgjata dhe prania e pasojave të përhershme shkaktojnë shpesh probleme psikologjike. Për këtë arsye, në këta pacientë mund të jetë i nevojshëm këshillimi me psikologun.
  • Mbi 80% e rasteve me djegie prekin duart. Edhe pse këto të fundit nuk përbëjnë më shumë se 3% të sipërfaqes së lëkurës së trupit, Shoqata Amerikane e Djegieve i konsideron djegiet e duarve si të rënda, pasi edhe dëmtimet e vogla të tyre mjaftojnë për të pakësuar ndjeshëm shkallën e përdorimit të tyre.

 

Dr. med. Fritz Grossenbacher

Fritz Grossenbacher ka studiuar Mjekësi në Bern. Ai zotëron një master në Edukim Mjekësor (Medical Education) nga universitet e Bernës dhe Çikagos dhe një Çertifikatë në "Teaching Evidence based Medicine" nga Qendra e Mbretërisë së Bashkuar Cochrane në Oksford.

Doris Zumbühl

Doris Zumbühl është një asistente klinike e diplomuar në Mjekësi. Ajo ka kryer disa kurse trajnimi te avancuara në gazetari, IT dhe përpunim grafik.

Dr. Yllka Themeli

Yllka Themeli ka studiuar Mjekësi të përgjithshme në Tiranë. Është specializuar në Endokrinologji, fushë në të cilën ka kryer edhe studimet pasuniversitare, si Masterin dhe Doktoraturën. Prej 18 vitesh specialiste Endokrinologe dhe njëkohësisht Pedagoge në Universitetin e Mjekësisë së Tiranës.