Legjioneloza përshkruhet si sëmundja e legjionarëve, madje si "sëmundja e veteranëve", që prej vitit 1976 kur u konstatua për herë të parë tek ushtarët amerikanë gjatë një grumbullimi të tyre.  Ky kontigjent manifestoi një pneumoni atipike të shkaktuar nga bakteret e legjionelës. Këto baktere gjenden kryesisht në sistemin e ujit të pijshëm ose në ujrat natyrale.

Njihen rreth 12 tipe legjionelash. Ato gjenden në ujrat natyrale, në sistemin e ujit të pijshëm (në rastet kur temperatura e tij është nën 60°C) dhe shpesh në xhakuzi. Gjithashtu, këto bakterie mund të transmetohen edhe nga uji i vaporizuar, si psh. nga dushet ose klimatizatorët e ambientit. Legjionelat nuk shumëzohen në temperaturë mbi 60°C dhe në ujë të ftohtë. Infektimi i njeriut nga njeriu është i pamundur.

Faktorët e rrezikut:

• Gjinia mashkullore
• Mosha mbi 50 vjeç
• Diabeti i sheqerit
• Insuficienca kardiake (dobësimi i punës së zemrës)
• Bronkopneumopatia kronike obstruktive
• Çrregullimet e rënda të funksionit të veshkave
• Ulja e imunitetit (si psh. nga SIDA, kimioterapia,etj.)
• Konsumi i duhanit dhe abuzimi me alkoolin.
   

Periudha e inkubacionit (nga momenti i infektimit deri në shfaqjen e simptomave të para) zgjat nga 2-10 ditë.

Ecuria në kohë e simptomave:

• Ethe
• Të dridhura
• Të përziera dhe të vjella
• Diarre (jo gjithmonë)
• Dhimbje të gjymtyrëve
• Kollë me shumë gëlbazë
• Bllokime në frymëmarrje
• Ngjyrosje në blu e buzëve dhe e shtratit të thonjve

Në rastet kur trajtimi ka filluar në stade të vonshme, mund të shfaqet encefaliti (inflamacioni i cipës së trurit), me çrregullime të ndërgjegjes.

Diagnoza e legjionelozës vendoset duke u bazuar tek:

• Njohja e mjekut me simptomat e pacientit dhe të dhënat e detajuara në lidhje me qëndrimet e shpeshta në hotele dhe frekuentimin e xhakuzit.
• Egzaminimi fizik, veçanërisht i mushkërive.
• Radiografia e mushkërive
• Identifikimi i antitrupave kundër legjionelave ose materialit gjenetik të tyre (metoda PCR).

Është mjaft e rëndësishmetë që trajtimi i legjionelozës të fillohet në stade sa më të hershme. Skema e trajtimit përmban:

• Antibiotikët, mundësisht të kombinuar
• Në rast nevoje, medikamente antipiretike (kundër temperaturës), medikamente kundër kollës dhe gëlbazës (hollues të gëlbazës, që lehtësojnë nxjerrjen e saj). 
  
  

Sëmundja e legjionelozës mund të shkaktojë këto ndërlikime:

• Përhapjën e infeksionit të legjionelës në të gjithë organizmin (gjendja e septicemisë)
• Insuficiencën akute të mushkërive (ulje e menjëhershme e funksionit të mushkërive), që mund të çojë në vdekjen e pacientit.
• Encefaliti
• Infeksion në zemër ose në veshka (rrallë).

Për të parandaluar legjionelozën, duhet të zbatohen masat e mëposhtme:

• Të evitohet pirja e ujit të nxehtë  
• Uji i dushit duhet të përdoret i ngrohur paraprakisht mbi temperaturën 60°C
• Përpara fillimit të larjes në dush, uji duhet të lihet të rrjedhë për të paktën një minutë.  
• Të frekuentohen banjat në xhakuzi, vetëm në ambiente me higjienë maksimale
• Të pastrohen rregullisht klimatizatorët e ambientit, lagështuesit e ajrit dhe depozitat e ujit.
• Ndërprerja e duhanit.

Këto masa parandaluese janë veçanërisht të rekomandueshme për personat që vuajnë nga sëmundje kronike. Nuk egziston asnjë vaksinë për të parandaluar infektimin nga legjioneloza.