Bëhet fjalë për një kokërr të padhimbshme, të fortë në prekje, që rritet ngadalë, duke arritur madhësinë e një lajthie ose të një kokrre rrushi në nivelin e qepallës së sipërme ose të poshtme dhe shoqërohet me enjtje lokale. Kjo sëmundje është e parrezikshme (beninje).
 
Ndryshe nga byci i syrit, kisti karakterizohet nga një inflamacion kronik (i përsëritur), jo ngjitës, që nuk shërohet në mënyrë spontane (vetvetiu). Madje, ai mund të jetë edhe ndërlikim i një byci, që nuk është shëruar (përthithur) plotësisht.

Si shkaqe të kistit të qepallës së syrit konsiderohen:

• Bllokimi i përhershëm i kanaleve të gjendrave, me inflamacion kronik të disa gjendrave të veçanta që gjenden në buzën e qepallës së syrit.
• Ndërlikimi i një byci të pashëruar (përthithur) plotësisht.
  

Në rastin e kistit të qepallës së syrit, pacienti referon:

• Shfaqjen në qepallën e sipërme ose të poshtme të syrit, fillimisht të një zone të enjtur, të skuqur, që është zmadhuar dhe forcuar ngadalë. 
• Ndjesi të lehtë të shtypjes, praktikisht pa dhimbje.

Pamje e tij paraqitet jo e këndshme estetikisht.

Për diagnozën e kistit të qepallës së syrit, mjafton vetëm inspektimi i pacientit nga mjeku. Megjithatë, për ta evidentuar më mirë atë, duhet të ngrihet qepalla lart.

Kistet e vogla të qepallës së syrit mund edhe të shërohen spontanisht. Në rast se personin përkatës nuk e shqetëson prania e kistit, nuk është gjithmonë i nevojshëm fillimi i trajtimit.
Në stadin fillestar, trajtimi konsiston në aplikimin e pomadave me antibiotikë ose kortizon. Nëse ato nuk japin rezultat, kryhet ndërhyrja kirurgjikale nën efektin e anestezisë lokale.
 
E rëndësishme: në rastin e kisteve të përsëritura, mjeku duhet të sigurohet që pacienti nuk vuan nga sëmundja e diabetit të sheqerit.